Adieu Essen

Chalara fraxinea

 

Het klinkt als een verschrikkelijke ziekte en dat is het ook.  De paar bomen die we gespaard hadden toen we in 2014 het Bos van Gino hebben laten kappen waren overwegend essen. En laat er nu een ziekte uitgebroken zijn, vergelijkbaar met de iepziekte maar dan speciaal gericht op essen. De essen hadden we laten staan omdat ze tzt mooi brandhout op zouden kunnen leveren. Net als in het sprookje van Hans en Grietje nog even iets dikker laten worden. Maar die tijd hebben ze niet gekregen. Sommige bomen vielen al spontaan om of spleten, geholpen door een windvlaagje, anderen zagen er al niet heel gezond meer uit. We hebben de knoop door- en de bomen omgehakt. Dankzij de hulp van Anne Mieke, Martin en Sanne hebben we nu een mooie stapel hout liggen voor de winter van 2017/2018. Nu alleen nog hopen dat de kampeerders er vanaf kunnen blijven. Het is trouwens in de zomer toch nog niet droog genoeg en de stukken zijn echt te groot voor een barbecue of kampvuurtje.

Couvercles

Onlangs, op 20 augustus, speelde Deksels ter gelegenheid van de viering van de zestigste verjaardag van Ineke bij ons op la Crèche. Op Facebook was hier al melding van gemaakt, maar niet iedereen zit op Facebook, en terecht.

Nu viert Ineke wel vaker haar verjaardagen maar dit jaar werd het toch echt beperkt tot één evenement, een hoogtepunt. En dat is goed bevallen, dat doen we later dit jaar en volgend jaar weer op de een of andere manier.

Het was een bijzonder optreden. Om de een of andere bizarre reden hebben we er geen foto's van gemaakt, te betoverd door de muziek? Daarom behelpen we ons maar met deze foto uit de duinen, ook wel nostalgisch. Soms denken we wel eens, "Ik wil terug naar de kust".

Zo zie je la Crèche niet vaak.

Dankzij onder andere Geoportail worden er van tijd tot tijd opnames vanuit de lucht gemaakt.

Om ons in de gaten te houden ?

Le Grand Frère te surveille ?

Deze opnamen dateren waarschijnlijk uit mei 2014.

Luchtaanzicht van de camping.

Het Bos van Gino is net grotendeels gekapt. De stammen liggen nog klaar om afgevoerd te worden in perceel 146.

Hein en Martine staan min of meer rechtsonder in perceel 145.

Op dit beeld kun je zien welke percelen bij de camping horen.

137,138,139,140,141,145,146,147,349,350,351 en nog 2 kleine fliedertjes waarvan ik zo gauw geen nummer zie.

Het is wel te zien dat de uitbreiding van het appartement nog niet verwezenlijkt is # 139.

Oud en Nieuw

Deze kant had wel heel erg hard een opknapbeurt nodig.

Het resultaat is verbluffend, we herkennen zelf ons huis niet meer!

Een aanblik van de tussenfase. Het bovenste deel was altijd al wit maar het atelier is nu gerestaureerd en in de grondverf gezet. Op de steiger zit volgens mij David, een soort millimeterneuker, zeer tot onze tevredenheid.

De voorgevel en westelijke zijgevel.

De planten, blauwe regen, rozen en andere bloemen en kruiden gaan het zwaar te verduren krijgen.

Maar ze hebben het overleefd, weliswaar in gekortwiekte vorm.

De voorgevel in wording. En we willen graag reclame maken voor de firma Gustin. Uiterst tevreden over het eindresultaat.

Er zijn deze zomer mensen voorbijgereden die het niet konden vinden/herkenden.

Die hadden dit verwacht. We zullen het op allerlei sites aan moeten passen.

Dit was eigenlijk geen visitekaartje!

Kai 3 jaar geleden

Tussenstand

De actuele situatie. Zoals je ziet zijn de auto's en Kai weer op hun plaats gezet.

De buitenkeuken is ook duidelijk opgefrist.

Niet alleen de muren maar ook de daken zijn schoon gespoten. Wat een bende geeft dat!

Iedere keer dat je van de camping of uit het badhuis komt is het weer een verrassing.

En last but not least: onze Mediterrane kleurkeuze heeft deze zomer duidelijk invloed op het weer gehad.

Het is hier een soort Keukenhof

Ondanks de droogte, ja ja in de Vogezen, kunnen er toch prachtige boeketten samengesteld worden uit de tuin en uit het wild.

Dit staat nu in de centrale hal van het badhuis.

Boeket in één van de badkamers op een gipsen zuil van oma.

Boeket in de andere badkamer op een brocante tafeltje.

Een ander boeket op de zuil van oma in een badkamertje.

Ook in de douches een vrolijk boeketje.

En nog een badkamer-boeketje.

 

 

 

 

 

 

 

 

Overigens vinden de geiten het heerlijk dat de boeketten regelmatig ververst worden.

Na Regen Komt Zonneschijn

Ik ga natuurlijk niet ontkennen dat het hier ook wel eens regent.

 Een duidelijk voordeel is wel dat het er hier niet uitziet als een Sahel.
En, iedere bui kent ook weer een einde dat bekroond wordt met prachtige regenbogen.
Alleen al die mooie regenbogen, soms wel 2 of zelfs 3, zijn een reden om naar de groene Vogezen te komen.

Foto: Ineke met haar smartfoon 

Duizenden nieuwe Beesten op la Crèche

Eind mei streek er een zwerm bijen neer op de muur van het badhuis, eigenlijk op de plaats waar we er vorig jaar ook al een hadden. Maar in plaats van zich onder het dakje te vestigen bleven ze op de muur zitten. Lekker dicht opeen gekropen.

 Volgens de imker waren het er wel 10000.

Maar vlak voor de imker in kon grijpen waren ze in nog geen half uur verhuisd naar de voorgevel van ons huis.
Daar hadden ze een gaatje gevonden en hebben zich toen onder een vensterbank gevestigd. Dit was wel heel lastig, temeer daar ze zich soms ook nog in raam vergisten.
De imker, Francis, heeft ze toen met behulp van een zelf geconstrueerd vangsysteem voor het grootste gedeelte weg kunnen vangen. Gelukkig is het aantal gesneuvelden daardoor beperkt kunnen blijven.

Fietsen, Fietsen, Fietsen.

De fietsers van les 3 Ballons zijn nauwelijks vertrokken of ik vind al weer een aankondiging van de volgende uitdaging, "le Grand Huit Vosgien". Een mooie tocht van 202 km met 8 flinke beklimmingen en 4200 hoogtemeters te overwinnen.

Voor de watjes is er ook een kortere versie met slechts 6 pieken en 3000 hoogtemeters en een totale afstand van 135 km.

De start en aankomst zijn in Froideconche, op zo'n 20 km van hier en er wordt gereden op 3 september 2016. Je kunt je inschrijven op www.yaka-inscription.com/g8v2016/
Je hebt dus nog bijna 3 maanden om te trainen eventueel vanuit la Crèche.

Er moet nog wel even gezegd worden dat ons contingent fietsers die dit jaar, gisteren deelnamen aan les 3 Ballons echte helden zijn. De weersomstandigheden waren slecht (verbazingwekkend voor de Vogezen) en daardoor de wegen nat en gevaarlijk door zand en steentjes die vooral de bochten wat minder snel maakten.
Gelukkig is iedereen heelhuids thuisgekomen behoudens een enkel schrammetje. Het lijkt wel alsof er meer potentiële rijders al op voorhand geblesseerd waren, en dat op de vlakke Nederlandse wegen!

Als je in september niet kunt, bijvoorbeeld omdat je nog niet genoeg hebt kunnen trainen, dan kun je al wel heel vroeg reserveren voor les 3 Ballons van 2017. Het appartement en de kamers zijn doorgaans al vroeg volgeboekt, op de camping is er altijd nog wel plaats.

Struinend op internet kwam ik dit verslag van een van onze gasten Pieter Derdeyn tegen. Niet actueel maar wel informatief denk ik.
https://catenacycling.com/nl/public-profile/blogs/detail/derdeyn-pieter/223
Bedankt Pieter en leuk dat je er dit jaar weer bij was, met een beter resultaat.

Parapente

In goed Nederlands heet het glijscherm zoals in het Duits Gleitschirm. Maar dan klinkt het Engelse paragliding of het Franse parapente toch leuker.

Via de volgende site:
http://www.dhv.de/db2/geosearch.php?filter[Land]=FR# 
zie je dat er hier in de buurt heel veel gelegenheden zijn om je van een berg af te storten. Ongetwijfeld zijn er ook wel soortgelijke sites in het Nederlands, Engels of Frans maar deze link kreeg ik van een Duitse paraglider die dit weekend vanaf ons een paar tochten gemaakt heeft. En dan bedoel ik natuurlijk vanaf ons met de auto naar een startplaats gereden en daar dan de lucht in.

Sanne, die hier vaak op huis en have paste, heeft het hier in de buurt, bij Bussang, geleerd. Nu zoekt hij vaak spectaculairdere gebieden op, verder weg. Maar je kunt hem ook vaak langs de Nederlandse duinen zien soaren.

Zelf heb ik het jaren geleden ook ooit geprobeerd. Ik ging eigenlijk de lucht in voordat ze me uitgelegd hadden hoe je moest landen. Mijn stuitje heeft het wekenlang geweten. En dan moest ik ook nog op de fiets van de landingsplaats naar ons toenmalige huis. Toen heb ik maar besloten dat er geen schermen zijn die qua maat afgestemd zijn op mijn gewicht.

Auberge Espagnole

Auberge Espagnol

Wat is dat, hoe werkt dat.

Het is een Spaans concept uit de 18de eeuw. In die tijd bestonden daar herbergen waar geen maaltijden geserveerd werden. Je kon alleen eten wat je zelf meegebracht had.

In ons geval is de opzet iets anders. Alle deelnemende families bereiden een maaltijd en vervolgens worden die gezamenlijk opgegeten waarbij gerechten uitgewisseld worden. Het is dan wel handig als er van te voren een zekere coördinatie is zodat niet iedereen met eenzelfde pastasalade aan komt zetten. Als het even meezit heb je zo kans op een zeer gevarieerde maaltijd die uit veel verschillende gerechtjes bestaat. 

Op de achtergrond en op de volgende foto op de voorgrond staan 3 dwergen jaloers toe te kijken

Het grote voordeel is een gezellige maaltijd zonder dat Ineke een hele dag in de keuken heeft hoeven staan.

Bloedheet

Bloedheet had het kunnen zijn. Maar nee, pech. Dit blijkt de koudste april sedert mensenheugenis te zijn.

En behalve dat het fris is valt er ook nog wat neerslag, soms in de vorm van regen, dan weer sneeuw en ook hagel.

Des te moediger dat deze eerste kampeerders van het jaar zich niet weg hebben laten spoelen of jagen.

Een voordeel is wel dat je dan op de camping alle ruimte hebt.

Het is te hopen dat de kersenbloesem die je ziet de nachtvorst doorstaan heeft. Anders hebben de vogels ook pech.

Het bos van Gino

Het bos dat achter de camping ligt werd toch al gebruikt als speelplek (en om 's nachts tegen een boom te plassen).
Nu Gino een aantal jaren geleden overleden is kwam voor ons in mei 2004 de gelegenheid dit bos van de erfgenamen te kopen. Een prachtige uitbreiding van ons terrein met in de toekomst mogelijk schaduwplaatsen (ja, dat kan echt nodig zijn), ruimte om hutten te bouwen (er staat er al één) en voorlopig meer dan voldoende hout voor de befaamde kampvuren.
Het is ook een heerlijk ruig bos met nog sporen van een oud irrigatiesysteem en helemaal aan het uiteinde van onze nieuwe aanwinst een bronnetje/modderpoel waarin ik jonge vuursalamanders waargenomen heb.
Deze aankoop moest natuurlijk met een flesje klapwijn gevierd worden. Later op de avond hebben we nog een fraaie cocktail genaamd "Gino Verde" ontwikkeld waar eigenlijk niemand de volgende dag een moeilijk hoofd van had.

Recept Gino Verde

2 delen vodka
2 delen (4 vruchten)jus
1/4 deel citroensap
1 deel sirop de menthe

Maak een suikerrandje aan het glas met (naar persoonlijk inzicht) menthe, grenadine of citroensap.
Schenk voorzichtig (altijd voorzichtig met alcohol!) de vodka en jus in het glas en voeg als laatste (voor de look) de sirop de menthe heel voorzichtig toe.
Drink hem niet alleen maar altijd met maten!
"Wat je ook denkt, 't is leuker als je 'm schenkt" citaat Daan D.

Overigens, kort na de aanschaf van het Bos van Gino heeft Sanne meteen de zaag in die ene dode boom gezet.

Dit was trouwens een van de eerste bewuste video-opnames, ik wist nog niet echt goed hoe ik de camera moest houden en ook niet dat je hem aan het einde weer uit moest zetten. Het geluid is wel erg goed gelukt!

Dit is overigens een al wat ouder bericht. Het Bos van Gino is inmiddels gekapt en er is een fantastische supergrote kampeerplek bijgekomen.

 

Februari, Andouillemaand

Als je op het woord "andouille" googelt, en dat is nog niet eens zo makkelijk zonder spelfouten te maken, heb je toch al snel dat je op het verkeerde been gezet wordt.

Je moet echt bewust zoeken naar "Andouille du Val d'Ajol".

 

Anders kom je terecht bij allerlei andere andouilles, die misschien ook wel lekker zijn, of zelfs bij andouillettes, die volgens sommigen helemaal niet binnen te houden zijn.

Ieder jaar vindt op de derde maandag van februari en de zaterdag en zondag daaraan voorafgaand de Foire aux Andouilles plaats.
Dit jaar dus op 13, 14 en 15 februari.

De originele Andouilles du Val d'Ajol

De Gandoyaux, een broer van de Andouille, die er eigenlijk alleen maar iets anders uitziet

De Confrérie des Taste-Andouilles et Gandoyaux du Val d'Ajol

Er is op zondag een gekostumeerde optocht. Dit jaar is het thema: " le Cinéma". Uit welke film deze gekostumeerde man gestapt is weet ik niet. Die gemobiliseerde worst uit Star Wars misschien?

Dit zijn niet Patsy en Julia! Die hebben de dans weer eens ontsprongen.

Zo'n einde willen we allemaal wel!

Op internet kwam ik informatie tegen over een Andouille festival in Amerika.

Het vindt plaats onder kerkelijke auspiciën, de parochie van Johannes de Doper, ergens in Los Angeles.

Wat me er vooral aan tegenstaat is een wedstrijd wie het meeste andouilles kan eten.

Ook vind ik de regels van wat niet mag een beetje flauw, je mag je niet eens kunnen verdedigen.

 DON'TS: Hard coolers, beverages, wagons, weapons, pets, glass, tents, metal poles, beach or pole-style umbrellas, canopies, athletic games and wheeled personal transport devices (i.e. GoKarts, ScateBoards). No audio or video recording equipment.