25.12.11

Bevolkingsdichtheid/bevolkingsdunheid

Even een paar rekensommetjes om te laten zien dat we hier echt wel de ruimte hebben. Nederland meet 41528 km² en herbergt 16570000 inwoners; dat is 399 per km². Als we alleen de droge vierkante kilometers nemen zijn dat er 33883 wat neerkomt op zelfs 489 inwoners per km². In heel Frankrijk metropolitain, en dan bedoelen we zonder de overzeese gebiedsdelen en departementen, wonen 64710000 mensen op 544000 km². Dit komt neer op 119 inwoners per km². De regio Lorraine, Lotharingen op zijn Nederlands, bestaat uit de departementen Meurthe-et-Moselle, Meuse, Moselle en Vosges. In deze regio wonen 2346361 mensen op 23547 km². Dat zijn er 100 per km². In het departement Vosges, Vogezen in het Nederlands, wonen 394100 mensen op 5874 km². Dat zijn er 67 per km². In le Val d'Ajol wonen 4584 mensen, verdeeld over het centrum en een zestigtal gehuchten, op 72,79 km², dat zijn er slechts 63 per km². In les Mousses, één van deze gehuchten, wonen slechts 11 mensen permanent op ik weet niet hoeveel vierkante kilometer. Geen wonder dus dat het vaak voorkomt dat je onderweg niemand tegenkomt als je in Remiremont (20km) boodschappen gaat doen.

18.12.11

Geitenwandelen

Zeker sedert de geiten hun berg moeten delen met de biggetjes is er niet veel meer te eten binnen hun park. Daarom is het fijn als gasten, in dit geval Lisa en Loes, een stukje met ze willen gaan lopen.
Zelfs slechts 2 geiten kunnen nog behoorlijk in de knoop komen.
Op het terrein van de fabriek is voorlopig nog voldoende te eten.
In zo'n fraaie Karsten tent is het na gedane arbeid goed rusten voor deze 2 geiten.

Winterbanden/Sneeuwkettingen

Het is weer zover. Van de ene dag op de andere is de hele wereld mooi wit geworden. Tot en met ons huis worden de wegen gelukkig netjes schoon gehouden, alhoewel er wel sneeuw geruimd moet worden om er met de auto uit te kunnen. En soms is dat een behoorlijke berg sneeuw/ijs die door de sneeuwschuivers voor de inrit achtergelaten wordt. Maar vanaf de splitsing een paarhonderd meter verderop wordt pas in laatste instantie geschoven of gestrooid, als ze echt niets beters meer te doen hebben. Vanaf daar zijn sneeuwkettingen verplicht en worden auto's met winterbanden gedoogd (het lijkt Nederland wel, dat gedoogbeleid). En nog iets verder naar boven wordt bewust helemaal niet geruimd tot in het voorjaar. Zodoende kan daar heerlijk gelanglauft worden.
Maar gelukkig levert het ook wel fraaie plaatjes op. Binnenkort de langlaufski's maar uit het vet halen.

11.12.11

Bessen

Bessen, bessen, bessen! Het was dit jaar een uitstekend bessenjaar. Gelukkig wilden Lisa en Loes graag helpen met het plukken, schoonmaken en verwerken. Ze hebben er onder andere heerlijke jam van gemaakt.
Recept: per kilo bessen bijna een kilo suiker De bessen goed wassen, rissen en alle steeltjes en andere ongerechtigheden verwijderen. Per kilo circa 1 deciliter water aan de kook brengen in een wijde pan. In ons geval gebruikten ze een wokachtige paellapan. Voeg de bessen aan het kokende water toe en roer en schep ze voortdurend om totdat ze barsten en zacht zijn geworden. Voeg nu de suiker toe en blijf roeren totdat de suiker opgelost is. Temper het vuur en laat de vruchtenmassa inkoken totdat het volume ongeveer 1/3 minder is geworden. Nog 10 minuten zachtjes door laten koken. De jampotjes moeten goed schoon zijn en moeten na het vullen luchtdicht afgesloten worden. Op een koele, droge en donkere plaats kunnen ze zeker een half jaar bewaard worden.
Behalve bessen hadden we ook enorme hoeveelheden appels en peren. Wat we daarvan niet zelf opgegeten hebben werd dankbaar door de geiten en varkentjes geconsumeerd. En gelukkig kijken die niet op een klein rot plekje.

4.12.11

Centre Pompidou Metz





We zijn er vorig jaar in December geweest, in de sneeuw. Dat maakte het omliggende landschap misschien nog mooier. Het is een fantastisch gebouw waarvan het dak helaas kort nà ons bezoek gedeeltelijk instortte. En we hadden toch echt nergens aangezeten! Het gebouw bestaat uit een aantal opelkaar gestapelde schoenendozen, je weet wel, waar je vroeger je foto's in bewaarde. Nu worden er kunstcollecties in bewaard, een deel van de collectie van het grote Centre Pompidou in Parijs en ook wisselende tentoonstellingen. Een van deze opgestapelde dozen heeft op de korte kant een geheel glazen wand die een schitterend uitzicht op de stad met onder andere de kathedraal biedt.

Die kathedraal is trouwens zeker de moeite van een bezoek waard ook al staat hij nu in de steigers. Maar staan niet alle kathedraals bijna constant in de steigers? Die in 's Hertogenbosch in ieder geval wel zolang als ik me kan heugen. Maar van binnenuit kun je, vooral bij zonnig weer, genieten van prachtige glas-in-lood vensters die ontworpen zijn door Marc Chagall.


De stapel dozen wordt overspannen door een houten netwerk, een soort webbing, dat weer afgedekt is met een kunststof folie. En die kunststof folie zorgde voor de problemen met de sneeuw.


Maar volgens mij is het inmiddels helemaal veilig hoor!

25.11.11

De Boomhut, de Film

Van Miekuh, waarvan ik geen mailadres heb, kreeg ik een tijd geleden een bericht dat het filmpje over de boomhut op haar blog stond. Pas vandaag kwam ik erachter waar, hoe en wat. Misschien werkt het als je op de link klikt! Je moet dan wel even naar beneden scrollen, naar 10 september 2011, of alles lezen, mag ook!

5.11.11

Beesten met een C op la Crèche

Op la Crèche hebben we eigenlijk alleen maar beesten met een C !


Chien/Chienne, daar hebben we er inmiddels drie van: Emile, Sara en sedert december Popeye.


 Emile, nu 15 jaar, ligt graag in zijn hoekje naast de koelkast.




Popeye ligt vaak, in schutkleur, vlak achter je op de grond zodat je je rot schrikt als je bijna op hem trapt.
Hij is nu 14 1/2 jaar oud en heel mooi slank geworden.




Ook gaat  hij vaak heel brutaal in het holletje van Emile liggen, of soms zelfs boven op Emile.



Sara heeft verschillende favoriete plekjes, maar zo onder de trap is wel lekker veilig. Zij is nu ruim 3 jaar.

Chat/Chatte, Kato en Lila gaan gewoon hun eigen gang en brengen een groot deel van de dag slapend door op allerlei plaatsen, op de vensterbank, op tafel, op ons bed, op de bank, in de wasmand en soms zelfs in een hondenmand.

 Kato is nu 7 1/2 jaar oud.




En Lila is nu ruim 5 en kan nog steeds niet echt mauwen

Chèvre is ook een lekker stukje kaas.
Maar wij hebben er nog steeds 3 bewegende.


Anton is eigenlijk geen Chèvre maar een Bouc, je weet wel waar dat bekende sociale medium Facebouc naar genoemd is. Hij denkt de baas te zijn op de Geitenberg.

Kleintje is de enige die niet echt bang is voor de biggen.
Anton en Kleintje zijn nu ruim 3 1/2 jaar.



Bonnie is inmiddels bijna net zo groot als haar moeder en nu 2 1/2 jaar.


Anton, Kleintje en Bonny lopen op de Geitenberg die ze inmiddels moeten delen met
Cochon/Cochonne Patsy en Julia



Julia is de grootste van de twee, speelt daardoor de baas en krijgt zodoende ook het meeste eten te pakken en blijft zodoende de grootste (en zo is de cirkel weer rond).




Patsy is wat kleiner maar komt met slimheid toch aan haar kostje. 
 


Dit lieve rose snuitje kan heel goed graven en grote zware stenen optillen.
In het voorjaar worden de biggetjes 2.


Coccinelles
Daar hebben we er ieder najaar duizenden van.
Ze zoeken allerlei hoeken en gaatjes om te overwinteren.



 Deze staat er al een tijdje.



Deze was me door zijn camouflage niet eerder opgevallen.


Zo kun je het bij het ontbijt krijgen, als het tenminste goed lukt.



Maar deze Coccinelles, zoals lieveheerbeestjes in het Frans heten, bedoelde ik dus. Ze zijn heel nuttig in de luisbestrijding.
En wat wij in het Nederlands een Kever (Volkswagen) noemen heet in het Frans ook Coccinelle.

En dan wil Ineke ook graag nog Cippen. Maar dat moet nog even wachten, we weten nog niet goed hoe dat samengaat met vossen en roofvogels.

En als we genoeg ruimte hadden wilden we ook nog wel een Cheval en dan ook graag met zo'n karretje erbij.



En in de zomer hebben we heel veel Cinderen maar die vallen niet onder de beesten (denk ik).

17.10.11

Bloemen in het Badhuis

Het is nu wel meer het seizoen voor een herfstboeket. Je hoeft maar naar buiten te lopen, de hele Vogezen zijn één herfstboeket. Maar misschien is dit een mooie herinnering aan een toch vaak wel aangename zomer! In de hal van het badhuis staan de hele zomer fraaie boeketten, samengesteld uit alles wat je zomaar wandelend toevallig tegen komt. Eerlijk gezegd gaat de wandeling dan ook wel eens een stukje door de eigen tuin. En wat is er heerlijker dan te douchen, onder een vorstelijke straal, met zo'n fraai boeketje in de douchecel. Je waant je haast in de natuur, dat komt ook wel doordat de ramen bijna altijd open staan. Maar ook buiten het badhuis is het genieten van al dan niet wilde bloempracht. Deze stokroos werd gefotografeerd door Femke, waarvoor dank.

13.10.11

Het Strand

Op een promotiewebsite heb ik wel eens gekscherend gezegd dat het strand 600 of 700 km verwijderd was.
Nou dat viel tijdens onze vakantie behoorlijk tegen. Deze zonsondergang was toch wel 950 km verwijderd van le Val d'Ajol. Maar daarvoor kreeg je wel heerlijke rustige, brede zandstranden (rustig dankzij het feit dat we nogal buiten het seizoen waren), en het hoogste duin van Europa, ruim 100 meter hoog. We hebben het niet nagemeten, want daar was het ondanks het buitenseizoentijdstip toch nog steeds erg druk.
Het fotograferen van een zonsopkomst is ons nog steeds niet gelukt, dat is doorgaans ook wel erg vroeg op de dag en ik denk dat we daarvoor ook aan de verkeerde kust zaten.

6.10.11

Vuursalamander


Ik had er al eens eentje gezien in ons waterinnamepunt, maar ik had geen onderwatercamera om het vast te leggen. Ook zag ik er ooit een aantal in een poeltje aan het einde van ons terrein, achteraan in het Bos van Gino. Vaker kom je ze tegen op de weg, platgereden. Net zoals dassen, die zie ik ook alleen maar langs de weg.
Maar vanavond was er een op het terras!
Dat is een goed teken!
Dat wil zeggen dat de kwaliteit van het water in orde is.
Toevallig regent het, voor het eerst sinds weken, dus dat is in orde volgens die salamander.

28.9.11

Het Mandje van Jos

Wat is er heerlijker dan een geweldige maaltijd te beëindigen met een slokje uit het mandje van Jos? Meestal hebben we wel wat lokale of superlokale drankjes in de aanbieding. Denk daarbij aan de befaamde eau-de-vies (en die zijn niet vies!), Tia Ineke, limoncello en wat er verder zoal gemaakt en gerijpt is.

14.9.11

Haut Koenigsbourg

Op ruim 100 km afstand ligt Haute Koenigsbourg, een indrukwekkend kasteel uit de 12de eeuw.
Zo zag het kasteel er omstreeks 1900 uit voordat het gerestaureerd werd.
In de loop der tijd was het kasteel in Lotharingse, Duitse, Oostenrijkse, Zwitserse en Zweedse handen om tenslotte na de eerste wereldoorlog eigendom van de Franse staat te worden.

Het op een 755 meter hoge rots aan de noordwest kant van de Vogezen gelegen kasteel werd begin 20ste eeuw helemaal gerestaureerd en domineert weer als vanouds de rijnvallei.
Ruine van het Château de Ramstein

Iets noordelijker ligt de ruine van het Château de Ramstein. Er is geen bekend verband met de Duitse groep Rammstein die Tanzmetall speelt. Die groep komt trouwens oorspronkelijk uit Oost- Duitsland.

Haute Koenigsbourg is het hele jaar geopend behalve op 1 januari, 1 mei en 25 december.

7.9.11

Bonny Vereeuwigd op een Taart

Noortje vond Bonnie zo lief dat ze een foto van haar gekozen heeft voor op haar verjaardagstaart. Nog gefeliciteerd Noortje! Vereeuwigd zal dan ook wel niet het goede woord zijn, vermoedelijk is de taart inmiddels gesneuveld.

28.8.11

De Boomhut, Slapen op Niveau


Op la Crèche kun je op vele manieren slapen; in een bed op een van de gastenkamers, in een bed of op het "waterbed" in het appartement, op een zonnebedje of zo maar op een handdoek, op het bankje op het terras, in je tent, voor je tent (Bart!), in je caravan, in je kampeerbus of camper of achter de computer. Maar in de boomhut was tot nu toe nog niet vertoond. Frank en Joppe hadden de moed en de primeur! Ze hebben er twee nachten geslapen en hebben het overleefd en zelfs niets van het onweertje gemerkt.


Gelukkig was de boomhut de afgelopen dagen weer goed verstevigd en veiliger gemaakt door handige kampeerders. Met dank aan de firma Grosjean voor de pallets!

Foto's met dank aan Femmelien, de moeder van één van deze helden.

20.8.11

Het Weer deze Zomer

Het weer was deze zomer bizar. Of beter, de zomer viel bizar.
We hadden een prachtig voorjaar, vanaf februari buiten lunchen!
En het eerste deel van de zomer, toen eigenlijk nog niemand vakantie had, was ook prachtig.
Daarna viel het een ietsje tegen. Zelfs een dag dat er meer gevallen is dan we ons van ooit tevoren kunnen heugen.
Maar het kan extremer! In Luxeuil-les-Bains, hier circa 20 minuten vandaan, waar het weer geregistreerd, voorspeld en geregiseerd wordt, hebben ze in 2003 rond deze tijd van het jaar temperaturen van 38.5° gemeten, maar ook ooit 0.2°, maar dat is al bijna vòòr mensenheugnis, in 1949.
En qua neerslag ligt het record op ruim 53 mm, in 2008.
Dus dan viel dat dit jaar weer reuze mee wat er viel!

Maar, tussen die wat mindere dagen waren er ook regelmatig heerlijke dagen.
Een Nederlandse weerman zou zeggen dat het een rokjesdag was.

Inmiddels is mijn rok/kilt, ivm de verwachte temperaturen van morgen, nog een stuk ingekort.

18.8.11

Zwaardtikkertje en Biggenrace

Tikkertje kennen we natuurlijk allemaal nog wel uit onze jeugd. Of misschien behoren we zelfs nog wel tot de jeugd.
Maar deze zomer heeft de jeugd van la Crèche daar een nieuwe dimensie aan toegevoegd.
Met een zwaard van schuimplastic wordt je tikarm wel een flink stuk langer.
Maar het kan nog mooier, je kunt de ander ook op afstand tikken door het zwaard tegen hem of haar aan te gooien.
De spelregels zijn een aantal weken van cohort op cohort doorgegeven.

Van de Biggenrace heb ik helaas geen beelden, ze renden te hard.
Maar het werkt ongeveer zo: je neemt een plukje gras of onkruid of groenafval in je hand en je laat de biggen er aan ruiken. Daarna ren je over het pad langs het badhuis richting camping. De biggen zijn al zo geconditioneerd dat ze in een ijltempo richting camping rennen.
Doorgaans winnen ze het van de deelnemende kinderen ondanks hun kortere pootjes.
De beloning voor de winnaars is het reeds genoemde plukje gras, onkruid of groenafval.
Misschien dat de biggen daarom winnen?

16.8.11

Stokbrood


Stokbrood kun je voor het gemak natuurlijk gewoon kopen.
Je hoeft het 's avonds maar op de broodlijst in te vullen en dan ligt het vanzelf 's morgens klaar op het terras.

Maar, het is veel leuker het zelf te maken.
Hier een recept waarbij je bijna niet hoeft te kneden:

425 gram bloem
1/4 theelepel gist
2 theelepels zout, behalve voor de zoutelozen onder ons
200 ml water
100 ml bier
1 eetlepel azijn

Meng alle ingrediënten door elkaar tot een bal. Doe dit in een schaal die je afdekt met folie en laat het deeg een aantal uur rijzen.

Nu heb je tijd om een paar mooie stokken te maken. Van het deel waar straks het brooddeeg omheen moet haal je in ieder geval de bast weg. Je kunt er ook vast een puntje aan maken zodat je straks nog wat marsh mellows kunt roosteren!

Strooi bloem op een plank of een aanrecht en kneed de bal deeg 10 keer. (Je hebt dus meer bloem nodig of je had aan het begin niet alle bloem door het mengsel moeten kneden?!) Vorm nu mooie slierten van ongeveer een centimeter dik en rol deze om de stokken. Zorg dat de uiteinden goed vast zitten, eventueel nog wat nat maken met water. Laat de stokken nu nog een à twee uur rusten op bijvoorbeeld bakpapier, losjes afgedekt met folie.

Nu heb je mooi tijd om het kampvuur te maken. Om het brood te gaan bakken moet het eigenlijk uitgebrand zijn zodat je alleen nog kooltjes over hebt. Het is namelijk niet de bedoeling dat je het deeg verbrandt maar dat je het bakt. Dus op de foto's klopt dit eigenlijk niet helemaal.
Ook voor het bakken moet je wat geduld hebben, je moet proberen dat de buitenkant mooi bruin wordt en niet ZWART geblakerd en dat de binnenkant toch gaar is. Dus niet in het vuur maar boven de gloed.

En voor een mooie afronding, niet vergeten Marsh Mellows te kopen!


Foto,s met dank aan André.