Het bos van Gino

Het bos dat achter de camping ligt werd toch al gebruikt als speelplek (en om 's nachts tegen een boom te plassen).
Nu Gino een aantal jaren geleden overleden is kwam voor ons in mei 2004 de gelegenheid dit bos van de erfgenamen te kopen. Een prachtige uitbreiding van ons terrein met in de toekomst mogelijk schaduwplaatsen (ja, dat kan echt nodig zijn), ruimte om hutten te bouwen (er staat er al één) en voorlopig meer dan voldoende hout voor de befaamde kampvuren.
Het is ook een heerlijk ruig bos met nog sporen van een oud irrigatiesysteem en helemaal aan het uiteinde van onze nieuwe aanwinst een bronnetje/modderpoel waarin ik jonge vuursalamanders waargenomen heb.
Deze aankoop moest natuurlijk met een flesje klapwijn gevierd worden. Later op de avond hebben we nog een fraaie cocktail genaamd "Gino Verde" ontwikkeld waar eigenlijk niemand de volgende dag een moeilijk hoofd van had.

Recept Gino Verde

2 delen vodka
2 delen (4 vruchten)jus
1/4 deel citroensap
1 deel sirop de menthe

Maak een suikerrandje aan het glas met (naar persoonlijk inzicht) menthe, grenadine of citroensap.
Schenk voorzichtig (altijd voorzichtig met alcohol!) de vodka en jus in het glas en voeg als laatste (voor de look) de sirop de menthe heel voorzichtig toe.
Drink hem niet alleen maar altijd met maten!
"Wat je ook denkt, 't is leuker als je 'm schenkt" citaat Daan D.

Overigens, kort na de aanschaf van het Bos van Gino heeft Sanne meteen de zaag in die ene dode boom gezet.

Dit was trouwens een van de eerste bewuste video-opnames, ik wist nog niet echt goed hoe ik de camera moest houden en ook niet dat je hem aan het einde weer uit moest zetten. Het geluid is wel erg goed gelukt!

Dit is overigens een al wat ouder bericht. Het Bos van Gino is inmiddels gekapt en er is een fantastische supergrote kampeerplek bijgekomen.

 

Februari, Andouillemaand

Als je op het woord "andouille" googelt, en dat is nog niet eens zo makkelijk zonder spelfouten te maken, heb je toch al snel dat je op het verkeerde been gezet wordt.

Je moet echt bewust zoeken naar "Andouille du Val d'Ajol".

 

Anders kom je terecht bij allerlei andere andouilles, die misschien ook wel lekker zijn, of zelfs bij andouillettes, die volgens sommigen helemaal niet binnen te houden zijn.

Ieder jaar vindt op de derde maandag van februari en de zaterdag en zondag daaraan voorafgaand de Foire aux Andouilles plaats.
Dit jaar dus op 13, 14 en 15 februari.

De originele Andouilles du Val d'Ajol

De Gandoyaux, een broer van de Andouille, die er eigenlijk alleen maar iets anders uitziet

De Confrérie des Taste-Andouilles et Gandoyaux du Val d'Ajol

Er is op zondag een gekostumeerde optocht. Dit jaar is het thema: " le Cinéma". Uit welke film deze gekostumeerde man gestapt is weet ik niet. Die gemobiliseerde worst uit Star Wars misschien?

Dit zijn niet Patsy en Julia! Die hebben de dans weer eens ontsprongen.

Zo'n einde willen we allemaal wel!

Op internet kwam ik informatie tegen over een Andouille festival in Amerika.

Het vindt plaats onder kerkelijke auspiciën, de parochie van Johannes de Doper, ergens in Los Angeles.

Wat me er vooral aan tegenstaat is een wedstrijd wie het meeste andouilles kan eten.

Ook vind ik de regels van wat niet mag een beetje flauw, je mag je niet eens kunnen verdedigen.

 DON'TS: Hard coolers, beverages, wagons, weapons, pets, glass, tents, metal poles, beach or pole-style umbrellas, canopies, athletic games and wheeled personal transport devices (i.e. GoKarts, ScateBoards). No audio or video recording equipment.

Vlierbloesemwijn

Voor vlierbloesemwijn, ook wel genoemd aperitief van vlierbloesem, zijn verschillende recepten in omloop. Je krijgt de indruk dat iedereen uit de losse pols de ingrediënten samenvoegt en vooral qua hoeveelheid suiker nog wel eens uitschiet.
Ook wij, Ineke, Hendrika en Karel, geven onze eigen invulling en daardoor zal deze versie wel weer heel anders smaken dan die van de buren.

Benodigdheden:
1 liter witte wijn
125 (of 180) gram suiker
1/2 glas alcohol (hoe groot, hoe sterk?)
6 of 7 vlierbloesemschermen

Wij namen dus:
± 22 liter witte wijn
3 liter alcohol van 40 %
± 6 dienbladen vol vlierbloesemschermen
 en vermoedelijk 40 gram suiker per liter

De vlier die onder de bescherming van onze eigen Calvaire bloeit moet wel een heel bijzonder drankje op gaan leveren.

 

Een prachtig vlierbloesemscherm

De bloemblaadjes moeten van het scherm geplukt worden. Meteen kunnen ook ongewenste beestjes verwijderd worden. Het moet een vegetarische wijn worden.

De bloesemblaadjes gaan samen met de wijn en de alcohol in een groot vat. Volgens sommige recepten mag dit niet van plastic zijn. In dit vat laat je het mengsel 8 dagen (of 2 of 3) macereren  op een donkere, koele plaats. Vorig jaar waren we het vergeten en heeft het 3 maanden gemacereerd, ook dat geeft een andere smaak.

Na de maceratieperiode het mengsel filteren en de suiker toevoegen (hoeveel weet ik dus nog niet omdat dat pas volgende week gebeurt) en vervolgens bottelen.

Volgens sommige recepten moet je na het bottelen nog 2 maanden wachten alvorens te proeven. Ook dat lukt ons vaak niet. Gelukkig hadden we nog een flesje van de oogst van 2013 om te proeven wat het moet worden.

Varkentje in het Hooi

Juist in deze tijd zijn er ideale hooiveldjes. Je moet er wel een uitkiezen waarvan je weet dat er niet met allerlei giftige stoffen aangerotzooid is.

In dit geval hebben we gekozen voor een mooie ham, maar het kan ook met een schouderkarbonade.

In een mengsel van boter en olijfolie de ham mooi bruin aanbraden. Hierna haal je de ham uit de pan.

Voeg een flinke scheut droge witte wijn, peper en zout toe aan het olie/botermengsel.

Controleer het geplukte hooi (of heet het nu nog gras?) wel even of er niet nog kluiten aarde aan zitten en doe het het dan in de pan.

Nu mag de ham in het hooi gevlijd worden. Met de deksel op de pan 2 uur laten sudderen (voor een stuk van 1 1/2 kg).

Zo, daar ligt een mooie dampende ham, klaar om gesneden te worden.

Mooie, royale dikke plakken snijden.

Kees, hij heeft er zin in! Kees ken ik overigens al 50 jaar, hij lag in militaire dienst, alfabetisch geordend, in het stapelbed naast mijn bed.

En we houden gelukkig nog steeds zoveel van Patsy en Julia dat we ook deze keer weer besloten hebben verantwoord vlees bij de slager te kopen.

Zuringsoep met Slakken

 

Dit is de soort slakken die je kunt gebruiken voor de zuringsoep met slakken. Zogenaamde wijngaardslakken, maar je ziet ze bij ons ook rondkruipen terwijl er in een omtrek van tientallen kilometers geen wijngaard te bekennen is.

Ingrediënten voor 6 personen:
36 slakken, voor het gemak uit blik of pot want het is nog een heel gedoe om ze voor de consumptie gereed te maken. Uit laten lekken.
100 gram boter
50 gram gepelde en gehakte uien
25 gram bloem
6 eetlepels droge witte wijn
200 gram zuringblad, grof gehakt
100 gram geschra(a)pte of gehakte wortels
100 gram prei, gehakt
1,5 liter kippebouillon
Zout en vers gemalen peper

Bereiding:
De slakken licht fruiten in de helft van de boter. De ui toevoegen en alles fruiten tot de ui zacht maar niet bruin is. De bloem er doorheen roeren, 1 minuut fruiten en afblussen met de witte wijn.
Fruit in de rest van de boter de zuring, wortel en prei kort totdat ze zacht worden. De bouillon toevoegen en op smaak brengen met peper en zout. 20 minuten laten sudderen. Passeer de soep door een zeef of pureer hem met een blender.
Het slakken/ui/wijn mengsel door de soep roeren en nog 5 minuten laten sudderen.

Een mooi weiland met de rode gloed van bloeiende zuring.

Het gaat alleen om de bladeren van de zuring.

Het is wel een dievenwerk om al die blaadjes van de stelen te plukken.

Ook de varkentjes hebben er plezier van, die hebben de stelen en bloemen met smaak verorberd.

Nog een manier om te genieten van wijngaardslakken. Een schoonheidsbehandeling. Moedig hoor!

Naaktslakken zijn NIET geschikt voor dit recept.

Ook deze niet!

Ook al ziet deze er eigenlijk best mooi uit, NIET opeten. En zo zijn er nog wel vijf varianten naaktslakken in de Vogezen.

Agua de Valencia

Al jaren wil ik een stukje wijden aan Aqua de Valencia.
In  2005, tijdens de bruiloft van Daan en Brechtje alhier, kwam ik er voor het eerst mee in aanraking. En dan zijn we er eigenlijk nog best snel bij geweest als je bedenkt dat het recept pas in 1959 in Café Madrid de Valencia ontstaan is.
De directe aanleiding om er nu over te schrijven is het feit dat Ineke nu met 5 vriendinnen een weekje naar Valencia is. Het is niet zo dat ik me daarom nu elke dag helemaal ga aftanken met Aqua de Valencia. Het is overigens wel een cocktail die je makkelijk een hele dag kunt drinken, vooral als de avond tevoren wat zwaar is uitgevallen. En hij is nog makkelijk te maken ook!

Ingrediënten:
- 1 fles Cava (brut) of je kunt je ook behelpen met Champagne of zoals wij doen met Klapwijn, bijvoorbeeld Crémant de Bourgogne of Crémant d'Alsace
- 20 cl Jus d'Orange, versgeperst maar mag voor het gemak ook uit een fles, bijvoorbeeld een vruchtensap samengesteld uit sinaasappels, mandarijntjes, grape fruits en citroenen
- 5 cl Gin
- 5 cl Vodka
- klein beetje suiker

Bereiding:
- Giet de klapwijn in een kan.
- Vul met de jus d'orange aan tot 1 liter.
- Voeg de gin en/of de vodka toe. Het is niet ernstig als je een van de twee niet (meer) in huis hebt.
- Voeg naar smaak een beetje suiker toe.
- Zet het mengsel vervolgens koel. Als je zo slim was de hoofdingrediënten van te voren te koelen kun je de cocktail nu meteen proeven. En proeven. En proeven.

Jaarwens 2013 - 2014

Het jaar 2013

Het jaar ging weer net zo snel voorbij als de meeste voorgaande jaren.

Al leek het er wel op dat de winter veel langer duurde, 4 maanden bruikbare sneeuw.

Die viel natuurlijk ook wel een beetje in het vorige jaar, maar misschien valt er dit jaar ook al wel wat vòòr de jaarwisseling.

Als je van skiën/langlaufen houdt is dit uiteraard heel aangenaam.

Als je echter meer van badpakken houdt was het afgelopen jaar ook niet slecht. Om te beginnen hebben we in het voorjaar het Waterwijf een nieuw badpak aangemeten. Dat was ook wel nodig omdat het oude badpak langzaam maar zeker verdwenen was, en dat kan niet in het toch wel wat preutse Frankrijk. Ook Ineke heeft zich meteen aan de nieuwe badpaktrend aangepast !

Onze beesten doen het allemaal heel goed. De geiten Anton, Kleintje en Bonny hebben hun best gedaan, een Nacht op de Kale Berg is nu mogelijk.

In dit project zijn ze zeker ook gesteund door Patsy en Julia die de benaming Miniatuurvarken nauwelijks meer mogen dragen. De varkentjes hebben ook verwoede pogingen gedaan om de wijde wereld in te trekken, soms wel 3 keer op een dag. Maar ze wisten wel dat ze het hier goed hadden en bleven dus toch nog in de buurt.

Sara, onze enige hond, is helaas niet altijd even enig naar kinderen geweest. We gaan hard proberen haar voor het komende jaar te leren dat kinderen ook best aardig kunnen zijn.

Op het gebied van poezen hebben we een opmerkelijke uitbreiding. Billy de Kat. We noemen het nu al de leukste kat die we ooit gehad hebben, maar waarschijnlijk ook de duurste. Billy is geboren in les Mouses en heeft bijna 5 jaar in de wereldstad Amsterdam gewoond. Maar het leven op het platteland, met heuvels tot 800 meter is toch leuker dan uitsluitend op daken rond te struinen. De dames Kato en Lila hebben wel wat moeite met zo’n nieuwe man in huis, maar gelukkig gaat het langzaam maar zeker al beter.

De crisis hebben we hier als een weldaad ervaren. Er waren weer meer mensen die het buitenleven bij ons wilden genieten en vaak ook langer, ongeplanned wilden blijven. Het bleek weer dat de Vogezen wel héél buitenland maar niet onoverkomelijk ver waren.

Op de camping waren sommige velden dan wel niet voorzien van weelderige begroeiing, maar dat is de prijs die je betaalt voor een goede irrigatie. Bovendien lagen die plaatsen meer in de schaduw en dat was deze zomer ook wel gewenst.

Dan moet zeker niet onvermeld blijven dat er mensen waren die het voortbestaan van het badhuis belangrijk vinden. Dankzij de likken verf die er op de ramen en kozijnen gesmeerd zijn kan het er zeker weer 100 jaar tegen.

De internationalisering kan nu welhaast niet meer verder gaan, we hadden bezoekers uit Tahiti en Nieuw Zeeland. Als we vanuit hier een gaatje door de kern van de aarde boren komen we zo bij hen uit. De volgende stap is het universum.

Op onze kerst-/nieuwjaarskaart staan deze keer wat onduidelijke flessen. Dit is zeker niet bedoeld om mensen aan te zetten tot drinken. Maar het kan wel een uitnodiging zijn tot wat avontuurlijke flesjes die we toegevoegd hebben aan het mandje.

We toasten graag met jullie, in het nieuwe jaar, met wat voor drankje dan ook.

Jos en Ineke Determeijer – Waqué

la Crèche

9 les Mousses

Hamanxard

88340 le Val d’Ajol

Gloire d'Hamanxard

Als Ineke aan het koken is vraag ik vaak of ik kan helpen.

Zo ook afgelopen week.
Deze keer was haar antwoord: "Ja, doe jij de appelmoes maar."

Ik kijk rond maar zie nergens een pot of een blik staan.
Blijkt het de bedoeling te zijn dat ik de appelmoes helemaal zelf ga maken, from scratch!

Nou is dat helemaal niet zo moeilijk, zeker niet voor iemand met een soort familiebanden met het bekende appelmoesmerk "Betuws(e) Roem".

Ik heb in dit geval gekozen voor appels van het ras Boskoop (klinkt ook nog nostalgisch Nederlands). Maar als je iets anders in de tuin hebt staan kun je het natuurlijk ook daar mee proberen.

In kwarten gesneden.

Smelt een klontje boter in de pan en voeg een scheutje water toe.

Verwijder de klokhuizen, schil de appelkwartjes en doe ze in de pan.

De appels helemaal "plat" koken en tijdens het koken wat suiker, een goede eetlepel, toevoegen.

In deze fase heb je invloed of je appelmoes helemaal glad moet worden of dat er ook brokken (brrr) in mogen zitten.

Het eindresultaat. Als je het kunt vinden (in de kruidenkast) kun je er eventueel wat kaneel over strooien.

Iedereen wordt er helemaal gelukkig van, ook de geiten en de varkentjes die zich graag over het afval gebogen hebben.

Woensdag Gehaktdag

Begin februari, niet eens op een woensdag, werd er in Alkmaar door een aantal van onze vrienden een wedstrijd gehouden wie de beste gehaktbal maakt. 
Ineke was als onpartijdig jurylid uitgenodigd mee te jureren.
Er werd geoordeeld op onder meer de volgende punten:
geur, kleur, consistentie, snijdbaarheid, smaak, wordt je er blij/gelukkig van en zou je deze bal kopen als je hem bij een slager zag liggen. Ook de jus speelde een niet onbelangrijke rol in de beoordeling.
Tot ieders grote verrassing  werd Ria de winnares.

Deze zomer hadden wij het geluk de winnares bij ons op de camping te hebben, samen met haar zus en twee nichtjes.
We hebben het geluk gehad dat Ria op een woensdag voor ons haar kunst/kunde wilde tonen.

Hier liggen de rauwe ballen te wachten op het grote moment.

Ria, geassisteerd door Lisa (of is het nou toch Loes?), in onze keuken aan de slag, alsof ze het dagelijks doet!

Het resultaat was best binnen te houden (zoals koks dat onder elkaar plegen te noemen).

Gelukkig wilde Ria ons ook deelgenoot maken van het winnende recept.

1kg gehakt . 1 pond half om en 1pond rundergehakt.

2 zakjes kruiden bij AH. Witte zakjes met rode letters.

Van het merk Euroshopper dus, maar misschien is dat merk binnenkort niet meer bij AH te koop. Er zit al paneermeel in.

2 grote eieren.

Een scheut melk.

2 theelepeltjes mosterd.

Een scheutje ketjap manis.

Dit alles door elkaar mengen.

Vervolgens met natte handen er ongeveer 9 ballen van draaien.

Dan de ballen door een bakje bloem halen.

Voor het bakken gebruik ik 1 pakje blue band margarine en 1 pakje roomboter.

Dit opwarmen tot het witte schuim verdwenen is en dan de ballen erin.

Even aanbakken en draaien. 5 minuten op laag vuur laten staan en weer draaien. Weer 5 minuten op laag vuur en dan afblussen met water vermengd met een zakje jus van Knorr.

En dan nog ongeveer 7 minuten laten sudderen. Draaien en nog ongeveer 7 minuten. Tussentijds blus ik het nog een paar maal af met het mengsel van water en Knorr. Dit is ongeveer een halve liter en maak ik op.

En met dit eenvoudige recept kan je dan een gehaktballen-wedstrijd winnen van mensen die al jaren bezig  zijn om hun gehaktbal te perfectioneren.